زبان برنامهنویسی ++C (بخوانید سی پلاسپلاس) یک زبان برنامهنویسی رایانهای همهمنظوره، شیءگرا، سطح بالا و چندرگه (که از برنامهنویسی رویهای، تجرید دادهها و برنامهنویسی شیءگرا پشتیبانی میکند)، عمومی و با قابلیتهای سطح بالا و سطح پایین میباشد. این زبان دارای قابلیتهای انواع داده ایستا، نوشتار آزاد، چندمدلی، معمولاً زبان ترجمه شده با پشتیبانی از برنامهنویسی ساختیافته، برنامهنویسی شیءگرا، برنامهنویسی جنریک است. ++C به همراه جد خود C از پرطرفدارترین زبانهای برنامهنویسی تجاری هستند.
زبان ++c یک زبان سطح میانی در نظر گرفته میشود. این زبان دارای قابلیت زبانهای سطح بالا و پایین بهصورت همزمان است.
زبان ++C توسط بییارنه استراستروپ دانمارکی در سال ۱۹۷۹ در آزمایشگاههای بل (Bell Labs)، برای بهبود زبان سی و بر مبنای آن ساخته شد و آن را "C با کلاس" (C With Classes) نامگذاری نمودند. در سال ۱۹۸۳ به ++c تغییر نام داد. توسعه با اضافه نمودن کلاسها و ویژگیهای دیگری مانند توابع مجازی، سربارگزاری عملگرها، وراثت چندگانه، قالب توابع، و پردازش استثنا انجام شد. این زبان برنامهنویسی در سال ۱۹۹۸ تحت نام ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۱۹۹۸ استاندارد شد. نسخهٔ فعلی استاندارد این زبان ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۲۰۱۱ است.
تاریخچهٔ زبان
بییارنه استراستروپ، سازنده سی++
استراستروپ کار بر روی زبان «c با کلاس» را در سال ۱۹۷۹ آغاز کرد. ایدهٔ ساخت این زبان جدید در زمان کار بر روی تز دکترای خود به ذهن استراستروپ خطور نمود. او متوجه شد که سیمولا دارای ویژگیهایی مناسب برای ساخت برنامههای بسیار بزرگ است اما برای استفادهٔ عملی بسیار کند است اما بیسیپیال با وجود سرعت بسیار زیاد برای ساخت برنامههای بزرگ بسیار سطح پایین است. زمانی که استراستروپ کار خود را در آزمایشگاههای بل (Bell Labs) آغاز نمود با مشکل تحلیل هسته unix با توجه به محاسبات توزیع شده روبرو شده بود. با یادآوری تجربیات خود در دوران دکترا، او زبان C را با استفاده از ویژگیهای سیمولا گسترش داد. C به این دلیل انتخاب شد که یک زبان عمومی، سریع، قابل حمل، و بهصورت گسترده در حال استفاده بود. علاوه بر C و سیمولا زبانهای دیگری مانند ALGOL ۶۸، ADA، CLU، ML نیز بر ساختار این زبان جدید اثر گذاشت. در ابتداویژگیهای کلاس، کلاسهای مشتق شده، کنترل نوع قوی، توابع درونخطی، و آرگومانهای پیشفرض از طریق Cfront به C اضافه شد. اولین نسخهٔ تجاری در سال ۱۹۸۵ ارائه شد.
در سال ۱۹۸۳ نام زبان از «C با کلاس» به ++C تغییر یافت. ویژگیهای دیگر شامل توابع مجازی، سربارگزاری عملگر و نام تابع، ارجاعات، ثوابت، کنترل حافظه توسط کاربر بهصورت آزاد، کنترل نوع بهتر، و توضیحات یکخطی به صورت BCPL با استفاده از «//» نیز به آن اضافه شد. در سال ۱۹۸۵ اولین نسخه زبان برنامهنویسی ++C انتشار یافت و مرجع مهمی برای این زبان فراهم شد در حالی که هیچ استاندارد رسمیای وجود نداشت. در سال ۱۹۸۹ ویرایش ۲٫۰ از زبان ++C ارائه شد. ویژگیهای جدیدی مانند ارثبری چندگانه، کلاسهای انتزاعی، اعضای ایستای توایع، اعضای ثابت تابع، و اعضای حفاظت شده به آن اضافه شد. در سال ۱۹۹۰ «راهنمای مرجع ++C» منتشر شد. این کار بنیان استانداردهای بعدی شد. آخرین ویژگیهای اضافه شده شامل موارد زیر بودند: قالب توابع، استثناها، فضاهای نام، تبدیلات جدید، و یک نوع داده منطقی.
در حین تکامل ++C کتابخانهٔ استاندارد نیز بهوجود آمد. اولین نسخهٔ کتاب استاندارد شامل کتابخانهٔ جریانات I/O بود که جایگزین printf و scanf شد. در ادامه مهمترین ویژگی اضافه شده Standard Template Library بودهاست.
استاندارد زبان
بعد از سالها کار کمیته مشترک ANSI–ISO در سال ۱۹۹۸ ++C را استاندارد نمودند (ISO/IEC ۱۴۸۸۲:۱۹۹۸). به مدت چند سال پس از انتشار استاندارد این کمیته گزارشات معایب را مورد بررسی قرار داده نسخهٔ اصلاح شده استاندارد ++C منتشر شد. در سال ۲۰۰۵ گزارشی فنیای بهنام «گزارش فنی کتابخانهٔ ۱» (که معمولاً بصورت اختصار TR۱ خوانده میشود) انتشار یافت. با وجود این که گزارش بخشی رسمی از استاندارد نیست ولی بخشهایی را به آن اضافه نموده که انتظار میرود در نسخههای بعدی استاندارد در نظر گرفته شود. پشتیبانی از این گزارش در حال افزایش بین تمام کامپایلرهای فعلی است.
در حالی که ++C به هیچ مؤسسهای وابسته نیست این مستندات بهصورت آزادانه در دسترس نیستند.
نام ++C
این نام منسوب به ریک ماسکیتی (اواسط ۱۹۸۳) است و برای اولین بار در دسامبر سال ۱۹۸۳ به کار برده شد. در طول مدت تحقیق این زبان بنام «C جدید» و بعدها «C با کلاس» خوانده شد. در علوم کامپیوتر هنوز هم ++C به عنوان ابرساختار C شناخته میشود. آخرین نام از عملگر ++ در زبان C (که برای افزایش مقدار متغیر به اندازهٔ یک واحد بکار میرود) و یک عرف معمول برای نشان دادن افزایش قابلیتها توسط + ناشی گشتهاست. با توجه به نقل قولی از استراستروپ: «این نام ویژگیها تکاملی زبان در C را نشان میدهد.» +C نام زبانی غیرمرتبط به این زبان است.
استراستروپ مبدا این نام را در فصل اول کتاب خود «زبان برنامهنویسی ++C» اشاره مینماید که معنی دیگر ++C را میتوان در ضمائم کتاب جرج ارول بنام ۱۹۸۴ یافت. در سه قسمت از زبان تخیلی Newspeak «کلمات C» برای اشاره به لغات فنی و حرفهای بکار میرود. «دو علامت +» برای ایجاد صفات عالی از صفات Newspeak به کار میرفت بنابراین ++C به معنای زبانی با بیشترین شباهت به C است.
وقتی که به صورت خصوصی از ریک ماسکیتی در مورد این اسم سوال شد او در جواب گفت که این اسم بصورت خودمانی در بین آنها به کار میرفتهاست و تصور نمیکردند که این نام بصورت نام رسمی این زبان درآید.
فلسفه
در کتاب «طراحی و تکامل ++C» استراستروپ قوانین مورد استفاده در طراحی ++C را بیان مینماید. دانستن این قوانین به فهمیدن نحوه عملکرد ++C و چرایی آن کمک میکند. جزئیات بیشتر در کتاب قابل دسترسی است:
++C طراحی شدهاست تا یک زبان عمومی با کنترل نوع ایستا و همانند C قابل حمل و پربازده باشد.
++C طراحی شدهاست تا مستقیماً و بصورت جامع از چندین شیوه برنامهنویسی (برنامهنویسی ساختیافته، برنامهنویسی شیگرا، انتزاع داده، و برنامهنویسی جنریک)
++C طراحی شدهاست تا به برنامهنویس امکان انتخاب دهد حتی اگر این انتخاب اشتباه باشد.
++C طراحی شدهاست تا حداکثر تطابق با C وجود داشته باشد و یک انتقال راحت از C را ممکن سازد.
++C از بکاربردن ویژگیهای خاص که مانع از عمومی شدن است خودداری مینماید.
++C از ویژگیهایی که بکار برده نمیشوند استفاده نمیکند.
++C طراحی شدهاست تا بدون یک محیط پیچیده عمل نماید.
کتابخانه استاندارد
کتابخانه استاندارد
سی++
ios
iostream
iomanip
sstream
کتابخانه قالب استاندارد
vector
deque
list
map
set
stack
queue
bitset
algorithm
functional
iterator
C++0x
unordered_map
unordered_set
ن • ب • و
در سال ۱۹۹۸ استاندارد ++C شامل دو بخش هسته زبان و کتابخانه استاندارد ++C است. این کتابخانه شامل بیشتر بخشهای STL و کتابخانه استاندارد C است. بیشتر کتابخانههای ++C در استاندارد وجود ندارند و یا استفاده از تعریف قابلیت پیوند کتابخانهها را میتوان در زبانهایی مانند فرترن، C، پاسکال، بیسیک نوشته شوند. البته با توجه به ویژگیهای کامپایلر مشخص خواهد شد که کدام زبان را میتوان استفاده نمود.
کتابخانه استاندارد ++C شامل کتابخانه استاندارد C با یک سری تغییرات برای بهبود عملکرد است. بخش بزرگ بعدی این کتابخانه STL است. STL شامل ابزار بسیار قدرتمندی مانند نگهدارندهها (مانند vector و list)، تکرارکنندهها (اشارهگرهای عمومی شده) برای شبیهسازی دسترسی مانند آرایه الگوریتمهایی برای جستجو و مرتبسازی در آنها وجود دارند. نقشهها (نقشههای چندگانه) (آرایه شرکتپذیر) و مجموعهها (مجموعههای چندگانه) واسطهای عمومی فراهم میسازند. در نتیجه با استفاده از قالب تابع، الگوریتمهای جنریک با هر نگهدارنده و دارای تکرارکننده عمل نماید. همانند C ویژگیهای کتابخانه را میتوان با استفاده از شبه دستور include# شامل یک سرآیند استاندارد اضافه نمود. c دارای ۶۹ کتابخانه استاندارد است که ۱۹ تا از آنها نامناسب تشخیص داده شدهاند.
استفاده از کتابخانه استاندارد - مانند std::vector یا std::string به جای آرایههای C- موجب ایجاد برنامههای مطمئنتر شدهاست.
STL در آغاز محصولی جداگانه از HP و سپس SGL پیش از ادغام در کتابخانه استاندارد ++C بودهاست. استاندارد عبارت STL را بکار نمیبرد بلکه آن را بخشی از کتابخانه میداند اما مردم هنوز هم آن را برای جداسازی بخشهای مختلف کتابخانه با این نام بکار میبرند.(جریانهای ورودی/خروجی، جهانیسازی، تشخیص، زیرمجموعه کتابخانه C)
بیشتر کامپایلرها کتابخانه استاندارد و STL را پیادهسازی مینماید. پیادهسازیهای مستقلی نیز همانند STLport نیر وجود دارند. پروژههای دیگر نیز پیادهسازیهای خود را از STL با توجه به اهداف خود بوجود میآورند.
ویژگیهای معرفی شده در ++C
در مقایسه با C زبان ++C ویژگیهای جدیدی را معرفی نمودهاست مانند تعریف متغیر به عنوان عبارت، تغییر نوعهای همانند تابع، new/حذف، نوع داده bool، توابع درونخطی، آرگومان پیشفرض، گرانبارسازی عملگر و تابع، فضای نام و عملگر تعیین حوزه ::، کلاسها (شامل تمام ویژگیهای مربوط به کلاسها همانند وراثت، اعضای تابع، توابع مجازی، کلاسهای انتزاعی، و سازندهها)، قالبها، پردازش استثنا، کنترل نوع زمان اجرا، عملگرهای سربار شده ورودی (<<) و خروجی (>>).
برخلاف باور عموم ++C نوع داده ثابت را معرفی ننمودهاست. کلمه const کمی پیش از استفاده از این کلمه در ++C توسط زبان C بصورت رسمی بکار گرفته شد.
در بعضی حالات ++C تعداد کنترل نوع بیشتری نسبت به زبان C انجام میدهد. (برای اطلاعات بیشتر بخش «ناهماهنگی با C» را در پایین ببینید)
توضیحات با استفاده از // قبل از زبان C در زبان BCPL معرفی شده بود که مجدداً در زبان ++C به کار گرفته شد.
بعضی ویژگیهای ++C بعداً توسط C به کار گرفته شد مانند نحوه تعریف for، توضیحات به شکل ++C (با استفاده از //)، و کلمه inline با وجود اینکه تعریف این کلمه در C با تعریف آن در زبان ++C هماهنگی ندارد. همچنین در C ویژگیهایی معرفی شدهاست که در ++C وجود ندارند مانند ماکروهای قابل تغییر و استفاده بهتر از آرایهها به عنوان آرگومان. بعضی کامپایلرها این ویژگیها را پیاده نمودهاند اما در بقیه این ویژگیها موجب ناهماهنگی میگردد.
برنامه Hello World
برنامه زیر با استفاده از کتابخانه استاندارد و جریانهای خروجی یک متن را به خروجی استاندارد ارسال مینماید.
#include <iostream> // provides std::cout
using namespace std;
int main(int argc, char *argv[])
{
cout <<"Hello, world!n"; // prints "Hello world!"
return 0;
}
ویژگیهای زبان
عملگرها
به بخش عملگرهای سی و سی++ مراجعه نمایید
پیش پردازنده
++C بطور عمومی در سه فاز ترجمه میگردد: پیشپردازنده، ترجمه به کد object، پیوند (که دو مرحله آخر به عنوان عمل کامپایل شناخته میشود.) در اولین مرحله در پیشپردازنده، شبهدستورات پیشپردازنده تغییرات لغوی بر روی کد منبع ایجاد مینمایند و آن را به مراحل دیگر تحویل میدهند.
شبه دستورات پیشپردازنده با استفاده از کاراکتر # قبل از هر گونه فضای خالی آغاز گشته و رشتههایی را در کد منبع با فایل یا رشتههای دیگر با توجه به قوانین تعریف گشته توسط برنامهنویس جایگزین مینماید. این دستورات معمولاً اعمال زیر را انجام میدهند: جایگزینی ماکروها، شمول فایلهای دیگر (برخلاف ویژگی سطح بالاتر مانند شمول ماجولها/پکیجها/یونیتها/کامپوننتها)، کامپایل شرطی و/یا شمول شرطی. به عنوان مثال:
#include <iostream>
که این دستور تمام سمبلها در فایل سرایند کتابخانه استاندارد iostream را در فایل منبع وارد میسازد.
کاربرد معمول دیگر به عنوان ماکرو خوانده میشود:
#define MY_ASSERT(x) assert(x)
که کد (MY_ASSERT(x را با (assert(x در فایل منبع جایگزین مینماید. که این جایگزینی امکان کنترل استفاده از این تابع را در اختیار برنامهنویس قرار میدهد.
استفاده از ماکروها در عمل چندان توصیه نمیگردد چرا که امکان کنترل نوع آرگومانها را از بین برده در نتیجه ممکن است اشتباهاتی را وارد کد منبع نماید. طریقه دیگر برای انجام این کار استفاده از توابع درونخطی است.
علاوه بر شبهدستورات معمول تعدادی شبه دستور برای کنترل جریان کامپایل وجود دارد که امکان شمول یا عدمشمول قطعهای کد یا سایر ویژگیهای کامپایل را در اختیار ما قرار میدهد.
دستورات پیشپردازنده برای کاربردهای عددی نیز به کار میرود که هماکنون استفاده از const به جای #define ترجیح داده میشود. این کار علاوه بر ایجاد کنترل نوع قوی مانع از گمراهی در فضاهای نام میگردد.
هدف کمیته استانداردسازی از بین بردن پیشپردازندهاست اما با توجه به خصوصیت مدولار ++C بعید به نظر میآید که این حذف امکانپذیر باشد.
قالبها
قالبها متفاوت با ماکروها هستند. در حالی که از هر دوی این ویژگیها در زمان کامپایل برای ایجاد کامپایل شرطی استفاده میشوند قالبها محدود به تغییرات لغوی و متنی نیستند. قالبها با آگاهی از معنا و سیستم نوع در زبان استفاده شده و سایر ویژگیهای زمان کامپایل میتوانند از عملیات سطح بالا برای کنترل ترتیب اجرا براساس نوع پارامترها استفاده نمایند. ماکروها کنترل خود را بر کامپایل از طریق ویژگیهای از پیش تعیین شده انجام میدهند ولی قادر به ایجاد انواع جدید و کنترل نوع نیستند و فقط محدود به تغییرات متنی پیش از کامپایل هستند. به زبان دیگر ماکروها کنترل خود را با استفاده از نشانههای از پیش تعیین شده انجام میدهند اما همانند قالبها نمیتوانند نشانهها را خود ایجاد نمایند. قالبها ابزاری برای چندریختی ایستا و برنامهنویسی جنریک است. مثلاً جایگزین معادل با استفاده از قالبها برای عبارت خطرناک #define max(x, y) ((x)> (y) ? (x) : (y)) در پایین نشان داده شدهاست.
template <typename T>
const T& max(const T& x, const T& y)
{
return x> y ? x : y;
}
این قالب در سرآیند algorithm تحت عنوان std::max() قابل دسترسی است. معمولاً میتوان از کلمه کلیدی class بجای typename استفاده کرد.
علاوه بر این قالبها یک ویژگی تورینگ-کامل هستند که به این معناست که هر برنامه قابل محاسبه توسط کامپیوتر را میتوان با استفاده از فرابرنامهنویسی قالبها نوشت.
بطور خلاصه استفاده از قالبها به معنای نوشتن هر تابع یا کلاس بااستفاده از تمامی انواعِ ممکن است، که نوع آن را پیش از کامپایل در قالب معین نمیکنیم.
اشیا
سی++ چندین ویژگی شیگرا را زبان سی معرفی نمود معرفی کلاس چهار ویژگی که در زبانهای شیگرا و بعضاً غیر شیگرا حضور دارد یعنی انتزاع، بستهبندی، وراثت، و چندریختی را فراهم کرد. اشیا نمونههای ساخته شده از کلاس در زمان اجرا هستند. میتوان کلاس را نمونهای از قالبها دانست که چندین مورد از آنها بوجود میآید.
بستهبندی
بستهبندی به معنای جمعآوری عملیات و داده در یک محل میباشد. سی++ بستهبندی را با ایجاد امکان تعریف هر کلاس به صورت public، private، protected پیادهسازی نمودهاست. اعضای private فقط توسط اعضای کلاس و یا کلاسها دقیقاً بیان شده (friend) قابل دسترسی هستند. اعضای protected توسط کلاسهای ارث برده شده و اعضای کلاس و کلاسهای friend قابل دسترسی هستند.
در تعاریف شیگرا باید تنها توابعی بستهبندی گردند که باید از نحوه پیاده سازی این نوع بخصوص اطلاع داشته باشد. سی++ این ویژگی را با استفاده از توابع عضو و توابع دوست فراهم نموده اما قطعی نکردهاست. در سی++ این امکان وجود دارد که تمام نوع را عمومی تعریف نمایند اما در صورتی که نیاز باشد فقط بخشی از آن عمومی گردد در نتیجه این زبان نه تنها شیگرا است بلکه از مدلهای ضعیفتر همانند برنامهنویسی مدولار پشتیبانی مینماید.
عموماً توصیه بر این است که تمام اعضا به صورت خصوصی یا حفاظت شده تبدیل گردند و فقط توابعی که باید توسط دیگر کلاسها به عنوان واسط استفاده شوند عمومی باقی بمانند.
وراثت
وراثت این امکان را ایجاد میکند که یک نوع ویژگی دیگر انواع را داشته باشد. وراثت از یک کلاس پایه میتواند عمومی، خصوصی یا حفاظت شده باشد. این تعیین سطح دسترسی مشخص میسازد آیا کلاسهای نامربوط و یا مشتق شده میتوانند به اعضای عمومی یا حفاظت شده کلاس پایه دسترسی داشته باشند. تنها وراثت عمومی به معنای وراثت به کار رفته بصورت عموم است. دو نوع دیگر وراثت به ندرت مورد استفاده قرار میگیرند. اگر تعیینکننده سطح دسترسی حذف شود سطح دسترسی برای کلاس خصوصی و برای ساختمان به صورت عمومی تعریف میگردد. کلاسهای پایه ممکن است بصورت مجازی تعریف شوند که به آن وراثت مجازی گویند. وراثت مجازی تضمین میکند که فقط یک نمونه از کلاس پایه وجود داشته باشد و مشکلاتی همانند مشکلات وراثت چندگانه بوجود نیاید.
وراثت چندگانه یکی از ویژگیهای مورد بحث در سی++ است. وراثت چندگانه امکان اشتقاق از چند کلاس پایه را فراهم مینماید که موجب بوجود آمدن گراف رابطه وراثت بسیار پیچیدهاست. به عنوان مثال «گربه پرنده» میتواند از کلاس «گربه» و کلاس «پستانداران پرنده» ارث برد. در زبانهای دیگر مانند سیشارپ و جاوا به صورت دیگری ویژگی مشابه را پیادهسازی مینماید هر کلاس میتواند از چندین واسط اشتقاق یابد اما فقط یک کلاس پایه برای اشتقاق وجود دارد(واسطها برخلاف کلاس پایه فقط تعریف هستند و هیچگونه پیادهسازی را شامل نمیگردند).
چندریختی
امکان استفاده از یک واسط برای چندین پیادهسازی فراهم مینماید و اشیا در شرایط مختلف رفتار مختلفی از خود نشان میدهند.
سی++ دو نوع چندریختی در اختیار برنامهنویس قرار میدهد: چندریختی زمان کامپایل و چندریختی زمان اجرا. چندریختی زمان کامپایل امکان تصمیمگیریهای زمان اجرا را فراهم نمیسازد و چندریختی زمان اجرا اغلب موجب پایین آمدن بازدهی میگردد.
چندریختی ایستا
چندریختی ایستا شامل گرانبارسازی تابع، گرانبارسازی عملگر، آرگومان پیشفرض، و قالب کلاسها و تابع است.
چندریختی پویا
چندریختی پویا شامل وراثت و توابع مجازی عضو است.
گرانبارسازی تابع
گرانبارسازی تابع امکان تعریف چندین تابع با نام یکسان اما با تعداد آرگومانهای متفاوت را فراهم میسازد. این توابع از طریق تعداد پارامترها یا نوع رسمی آنها شناسایی میگردند. در نتیجه یک تابع ممکن است با توجه به موقعیت استفاده معنای مختلفی داشته باشد. نوع داده برگشتی برای تشخیص توابع از یکدیگر مورد استفاده قرار نمیگیرد.
گرانبارسازی عملگر
بطور مشابه گرانبارسازی عملگر امکان استفاده از یک عملگر مشخص میشود که عملکرد متفاوتی با توجه به عملوندهای خود دارد. این عملگرهای گرانبار شده موجب فراخوانی تابع مشخصی متناسب با آن موقعیت میگردند. گرانبارسازی عملگر ترتیب اجرا یا تعداد عملوندهای یک عملگر را تغییر نمیدهد. عملگرهای . :: .* ? نمیتوانند گرانبار شوند.
آرگومان پیشفرض
آرگومان پیشفرض در شرایطی به کار میرود که تعیین یک مقدار مشخص برای یک آرگومان نیاز به تعریف یک تابع جدید را برطرف میسازد. هنگام استفاده از این مشخصه باید دقت شود که تابعهای گرانبار شده و تابعهای دارای آرگومان پیشفرض با یکدیگر تداخل نداشته باشند به عنوان مثال:
// function with default argument but also an overloaded function
int strcpy(char *str1, char *str2, short unsigned n=65535);
// second overloaded function
int strcpy(char *str1, char *str2);
کد بالا در صورت استفاده از یک آرگومان n برای strcpy درست کامپایل میگردد اما اگر آرگومانی تعیین نگردد درست عمل نخواهد کرد. چرا که کامپایلر نخواهد دانست که باید از مقدار پیشفرض استفاده نماید یا از تابع بدون آرگومان.
ساختار برنامهها
ساختار برنامهها در این زبان بدین صورت است که همانند زبان سی، هر برنامه بایستی یک تابع اصلی (main) به عنوان بدنه برنامه داشته باشد. هر برنامه معمولاً از تعداد زیادی فایل تشکیل میشود که به هم الحاق میگردند (با دستور include) و به این فایلهای الحاقی سرآیند (Header) میگوییم. فایلهای الحاقی حاوی کدها یا نسخههای اجرایی کلاسها (مجموعه متغیرها و توابع) میباشند که در بدنه اصلی برنامه از آنها استفاده میشود. معمولاً هر کلاس (که تعریف یک نوع دادهای با متدهای مربوط به آن است) را در یک سرآیند مینویسند. هر سرآیند که معمولاً تنها تعاریف (معرفی) کلاس را در خود دارد به همراه فایلهای پیاده سازی به زبان ++C یا پیاده سازیهای کامپایل شده (به صورت فایل اشیا مانند dll یا so یا ... ) میتواند به کار برده شود. به مجموعههای یکپارچهای از کلاسهای پیاده سازی شده (به صورت فایلهای سرآیند با پیاده سازیهای کد یا اشیای زبان ماشین) که برای برنامه نویسی به کار میروند، یک کتابخانه ++C گفته میشود و قدرت اصلی این زبان در امکان به کارگیری کتابخانههای آماده میباشد. کتابخانههای بزرگ ++C مانند STL، MFC، QT و ... مجموعه قدرتمندی برای تولید برنامه در این زبان ایجاد کردهاند.
ارسال نظر برای این مطلب
این نظر توسط هر روز آخرین خبر استخدامی را برات اس ام اس میفرستیم در تاریخ 1393/10/09 و 4:10 دقیقه ارسال شده است | |||
سلام وقت بخیر اگه تمایل داری هر روز آخرین اخبار استخدامی شرکت ، سازمان های دولتی را دریافت کنی می تونی به لینک زیر جهت فعال سازی بری http://sms.mida-co.ir/newsletter/6/estekhtam |
این نظر توسط دریافت پنل رایگان به همراه خط اختصاصی با پیش شماره 50005 در تاریخ 1393/09/07 و 2:15 دقیقه ارسال شده است | |||
باسلام خدمت شما مدیر عزیز جهت ثبت نام پنل اس ام اس رایگان با همراه خط اختصاصی با پیش شماره 50005 می توانید به آدرس http://50005.mida-co.ir مراجعه نمائید. منتظر حضور گرمتون هستیم mida-co.ir |
این نظر توسط پیشنهاد یک کسب کار هوشمندانه در تاریخ 1393/08/26 و 1:25 دقیقه ارسال شده است | |||
با سلام خدمت شما این پیام احتمالا آینده ی تجاری شما را متحول خواهد کرد شما می توانید با حداقل سرمایه ی اولیه ، صاحب جامع ترین مرکز فروشگاهی و خدماتی شهرتان شوید جهت کسب اطلاعات بیشتر به وبسایت WWW.IBP24.ORG مراجعه نمایید |
این نظر توسط سامانه پیامک در تاریخ 1393/07/02 و 1:36 دقیقه ارسال شده است | |||
با سلام خدمت شما مدیر محترم شما می توانید با عضویت در طرح همکاری فروش پنل و خطوط پیامکی از بازدید کننده وبلاک خود درآمد کسب کنید ابتدا وارد آدرس زیر شوید و مراحل ثبت نام رو کامل نمائید http://sms.mida-co.ir/hamkar سپس وارد پنل کاربری شوید و از قسمت شبکه فروش و بازاریابی کد های مربوط به فروش پنل را در سایت خود قراردهید بعد از معرفی هر کاربر به شما 25 درصد سود فروش داده می شود جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه نمائید mida-co.ir info@mida-co.ir |
این نظر توسط سامانه پیامک در تاریخ 1393/04/20 و 3:57 دقیقه ارسال شده است | |||
با سلام خدمت شما مدیر محترم برای داشتن یک سامانه حرفه ای و رایگان همین حالا اقدام نمائید. سامانه sms5002.ir به شما یک پنل پیامک کاملا اختصاصی رایگان می دهد با این سامانه پنل ارتباطی جدیدی بین سایت و کاربران خود آغاز کنید. برای فعال سازی همین حالا اقدام نمائید. جهت ثبت نام به آدرس زیر مراجعه نمائید sms5002.ir/register.php |
اطلاعات کاربری
آرشیو
آمار سایت